زنان زندانی و فرزندانشان (2)
سلام!
اول از همه باید عذر خواهی کنم که قسمت اولش خیلی طولانی شد،اما به نظر من دونستن اینها ضروری که نه ولی خوبه!
من جامعه شناسی و روانشناسی نخوندم،این حرفهایی هم که قصد دارم در ادامه بگم بر گرفته از منابع مربوطه است مثل اصلاح و تربیت ، نشریه ی سازمان زندانها.اما یک سری از مشکلات اینقدر ملموس و عینی هست که حتی اگه جامعه شناسی و روانشناسی هم ندونید، می تونید اونها رو درک کنید و در موردشون نظر بدید.
تا اینجا از ماده،تبصره و آیین نامه و باید و نبایدها گفتیم اما حرف اصلی اینه که چقدر این قوانین به بهبود و ضعیت کمک می کنه؟یا اصلاً کمکی می کنه؟
در مورد خود مادرها که حرفی نیست.جرمی انجام دادند و باید تاوان اون رو بدند. اما به کودکی که همراه مادرش وارد زندان می شه فکر کنید!محیطی که برای بزرگترها هم مناسب نیست چه برسه به بچه ها!نمی خوام در مورد اصول تربیت کودکان حرف بزنم، چون مطمئنم خیلی از شما از من وارد ترید. جامعه از بچه ای که از کودکی در بین یه سری آدم خلافکار و ناهنجار رشد کرده، دیگه چه توقعی می تونه داشته باشه؟ نه نمی خوام بگم این کار مجوزیه برای خلافکاری ولی هر معادله ای برای اینکه به جواب صحیح برسه، به یه سری پیش فرض های صحیح احتیاج داره. در مورد این بچه ها هر چقدر حرف بزنیم توضیح واضحاته.
حالا خانواده ای رو که فرض کنید که مادر این خانواده حالا به هر دلیلی باید یه مدتی در حبس باشه. طبق تحقیقات پرت نشون داده که 50% فرزندان خانواده هایی که یکی از والدین اونها در زندان به سر می بره،در آینده دنبال بزهکاری می رند و از زندان سر در می یارند. یکی از تغییرات مهمی که در این خانواده ها ممکنه رخ بده، تغییر در سرپرستی خانواده است. زندانی شدن والدین به خصوص مادر در افت تحصیلی و کاهش کیفیت بهره وری کودک در مدرسه و درس یا ترک تحصیل زودرس موقت یا دائم،تأثیر جدی داره.
این در حالیه که بر اساس آمار مادران زندانی شده معمولاً تنها سرپرست و مراقب فرزندانشون هستند.وقتی اونها زندانی می شند، نظم زندگی فرزندانشون به هم می ریزه.تقریباً نیمی از کودکانی که مادرانشون زندانی شدند؛با پدر بزرگ و مادر بزرگشون و %25 با پدرانشون زندگی می کنند.%25 دیگه از اونها هم یا خارج از خونه و یا با آشنایان و دوستان دیگه در مکانهای غیر عادی نگهداری می شند!
این کودکان اغلب از خواهر و برادرهاشون جدا می شند و ممکنه مراقبهای مختلفی داشته باشند.
برای بچه ها مخربترین جنبه ی حبس والدینشون،کمبود رابطه با پدر و مادره.نیمی از کودکان به دلیل دوری محل زندگیشون از محل زندان هر چند ماه یکبار با والدینشون ملاقات می کنند.هتک حرمت و آبرویی که اهل خانه در پی زندانی شدن والدین به خصوص مادر با اون روبرو می شند،سبب می شه که بچه ها از مدرسه رفتن سر باز بزنند و ترک تحصیل کنند.
از طرف دیگه این انگشت نما شدن در مدرسه و محله اونها رو منزوی و گوشه گیر می کنه.همین امر زمینه رو برای ظهور انواع بیماری های روانی در این کودکان و نوجوانان فراهم می کنه.
طرز برخورد اطرافیان با فرزندان والدین زندانی باعث رشد کینه ها و نفرتها در آنها می شه؛در نتیجه این احساسات اونها رو به سمت پذیرش انواع انحرافات و نابهنجاری ها هدایت می کنه.
به دلیل خلأیی که نبود مادر در خانه از جنبه ی عاطفی ایجاد می کنه،اکثر این بچه ها جذب دوستان خلافکار می شند.
بر اساس تحقیقات به فرزندان افراد مجرم به ویژه نوجوانان در میان همسالان خود از داشتن والدین زندانی احساس شرم و گناه می کنند.
افراد سودجو وخلافکار عموماً از این نقطه ی ضعف اینگونه نوجوانان سوء استفاده می کنند و اونها رو به ارتکاب جرم تشویق می کنند.
حالا سوالی که اینجا مطرح می شه اینه که آیا این مجازات برای جامعه فایده داره یا ضرر؟ امروزه در تمام دنیا رویکردهای جدیدی در مورد مجرمین اتخاذ شده. نمی خوام از اسلام و رویکردهای جالبش در این زمینه ها صحبت کنم . اصلا فرض کنیم جمهوری اسلامی نبود. جامعه اسلامی نبود.
طبق آمار سازمان زندانها زنان تنها حدود 3% از کل زندانی های کشور رو تشکیل می دند.اما زندانی شدن این سه درصد چه بهای گزافی برای جامعه داره. ما سعی می کنیم یه نفر رو با حبس اصلاح کنیم، سلامت و نظم جامعه رو تأمین کنیم؛ در حالیکه تنها با حبس مادر خانواده، جامعه خودش بستر رو برای پرورش مجرمین آینده فراهم می کنه! حالا بگذریم از مبالغی که هر ساله صرف نگهداری از زندانیان می شه!
این بچه ای که با زندانی شدن مادرش دچار مشکلات روحی و روانی می شه ، قراره در آینده خودش پدر یا مادر یه خانواده ی دیگه باشه.دیگه خودتون تا آخرش برید.
(تا اینجا مد نظرتون باشه، در ادامه می خوام اختصاصا از زنان باردار زندانی صحبت کنم.)
کلمات کلیدی :
