زنان زندانی و فرزندانشان (1)
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در فصل سوم تحت عنوان حقوق ملت،اصل بیست و یکم به بیان حقوق زنان در ایران می پردازد.این اصل اینگونه مقرر می دارد:« دولت موظف است حقوق زنان را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد»؛اما آنچه که در این اصل مد نظر می باشد،بند دو اصل مذکور به شرح ذیل است:
«2. حمایت مادران،بالخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزند،وحمایت از کودکان بی سرپرست.»
این بند از اصل بیست و یکم شامل تمام مادران و فرزندان ایرانی می شود ولی آنچه که در حال حاضر به طور اخص مد نظر می باشد، مادران زندانی و کودکان آنهاست.
طبق اصل بیست و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تمام مادران بالخصوص در دوران بارداری و فرزندان آنها باید تحت حمایت قرار گیرند.اما در مورد زنان زندانی و فرزندانشان؛با مادرانی مواجه هستیم که به دلیل انجام جرایمی باید مجازات شوند.این زنان اگر فرزند خردسالی داشته باشند می توانند وی را با خود به زندان ببرند و در آنجا از فرزندشان نگهداری کنند!
یا زنی را در نظر بگیرید که در دوران بارداری محکوم به تحمل حبس شده است.این زن در شرایط خاصی به سر می برد که باید از تغذیه و مراقبت پزشکی ویژه ای برخوردار شود و همچنین از لخاظ روحی احتیاج به حمایت خاصی دارد.
با صرف نظر از مواد مرتبط با زنان و کودکان در اعلامیه ی جهانی حقوق بشر و میثاقین، در سند بین المللی بهبود سیاست زندانبانی در مورد زنان زندانی باردار به اختصاص آمده است که: در موسسات زنان لازم است امکانات خاصی برای مراقبت های پیش از زایمان و پس از آن وجود داشته باشد.در موارد ممکن لازم است تمهیدات لازم برای به دنیا آمدن نوزاد در بیمارستانی خارج از موسسه اتخاذ شود.چنانچه کودکی در زندان متولد شود این امر نباید در گواهی ولادت وی درج شود.
هنگامی که به مادران مقیم موسسه اجازه داده می شود که کودکان شیرخوار خود را همراه داشته باشند،تمهیدات لازم برای ایجاد یک شیرخوارگاه مجهز با کارکنان واجد صلاحیت اتخاذ خواهد شد تا نوزادان مزبور هنگامی که تحت مراقبت مادران خود نیستند،در آنجا نگهداری شوند. در بخش مربوط به واکسیناسیون زندانیان ذکر شده است: لازم است در خصوص زنانی که به سن قابلیت بارداری رسیده اند پیش از هرگونه اقدام به واکسیناسیون،آزمایش حاملگی به عمل آید چرا که واکسیناسیون زنان باردار می تواند تأثیرات نامطلوبی بر جنین بگذارد.
هیچ معیار بین المللی در مورد حد سنی کودکانی که با مادرانشان در زندان به سر می برند،وجود ندارد.
در کشور یونان زندانیان زن که دارای فرزند می باشند در بندهای انفرادی نگهداری می شوند که چهل متر مربع مساحت دارند.
در پاکستان زنان مجرم باردار در دو ماه آخر بارداری در یک اتاق جداگانه نگهداری می شوند و می توانند فرزندان خود را تا سن سه سالگی به همراه داشته باشند.زنان باردار و زنانی که دارای بچه شیرخوار هستند،می توانند زیر نظر مددکاران از حبس خانگی استفاده نمایند
در قبرس زندانیان زن می توانند کودک کمتر از دو سال خود را برای شیر دادن و نگهداری به زندان بیاورند و با نظر پزشکان زندان تا زمانی که صلاح بدانند در کنار مادرانشان از امکانات دولتی بهره مند شوند اما رئیس زندان تصمیم نهایی را در مورد کودکان بالای دو سال اتخاذ می کند.
در ایتالیا زندانیان زن در صورتی که باردار یا دارای بچه ی شیرخوار زیر سه سال باشند،می توانند تحت مراقبت مددکار اجتماعی از حبس خانگی استفاده کنند. در چین بر اساس قانون زنان باردار و مادران اطفال زیر 12 ماه نباید دوره ی زندان خود را تا رسیدن کودک به سن مذکور آغاز کنند.پس از آن نیز نباید همراه مادر خود در زندان باشند.
در رواندا و هنگ کنگ کودکان تنها تا سه ماهگی می توانند با مادرشان در زندان باشند.
در زئیر به شکل غیر رسمی حتی تا سنین بالاتر از حد قانونی می توانند در زندان همراه مادر بمانند.
در آمریکانوزادان زنان زندانی چه در زندان متولد شوند چه خارج از آن،ظرف 72-24 ساعت از مادر خود جدا می شوند.
در اسکاتلند تا 1 سالگی،در فرانسه،انگلیس،ولز و اوگاندا کودکان تا 18 ماهگی و در نپال، سودان و نامیبیا تا 2 سالگی می توانند همراه مادر خود در زندان بمانند.
تنها موادی که به طور اخص در آیین نامه ی اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور در مورد زنان موجود است،به شرح ذیل می باشد:
ماده 62،تبصره 1: محکومان و متهمان زن میتوانند اطفال خود را تا سن دو سال تمام به همراه داشته باشند. رییسان و مراکز حرفهآموزی و اشتغال میتوانند در هر موسسه یا زندان نسبت به تفکیک و جداسازی اطفال 2 تا 6 سال در محل مجزا (مهدکودک) اقدام و یا نسبت به انتقال اطفال موصوف به بهزیستی یا مؤسسههای نگهداری اطفال مبادرت نمایند.
ماده 91 : به تشخیص دایره مددکاری از سوی زندان سالیانه به متهمان ومحکومان نیازمند به میزان مناسب لباس داده شده و نیازمندیهای بهداشتی ضروری متهمان و محکومان زن نیز تامین میشود.
همچنین آیین نامه ی مراکز بازپروری زنان ویژه در مورد نحوه ی نگهداری از کودکان این زنان صحبت کرده است:
مراکز بازپروری زنان ویژه:
مراکز بازپروری زنان واحدهایی هستند که طبق وظایف قانونی محوله،ضمن نگهداری زنان ویژه با ایجاد تسهیلات و ارائه ی خدمات مددکاری،زمینه های مناسب را به منظور بازگشت به زندگی سالم و کسب درآمد مشروع و پیگیری برای حل مشکلات آنان را فراهم می سازد.
تعریف زنان ویژه:
زن ویژه زنی است که دارای انحرافات اخلاقی و اجتماعی از جمله فحشا و اعتیاد بوده و عملکرد سوء آنان مخل عفت عمومی جامعه می باشد و از نظر قانونی مجرم محسوب می شوند.
تبصره1ـ نظر به اینکه فرزندان زنان ویژه از حیث مسائل اخلاقی و اجتماعی متمایز از سایر کودکان نیستند و صرفاً به دلیل بی سرپرستی تحت پوشش قرار دارند،لذا باید حداکثر تا سن یک سال و نیم نیز نزد مادرانشان نگهداری شوند و سپس به شیرخوارگاه و موسسات شبانه روزی اعزام گردند.
تبصره2ـ در صورت عدم صلاحیت مادر و ابتلای وی به بیماری مسری طبق تشخیص واحد درمانی مرکز،کودک از همان بدو ورود باید از مادر جدا شود.در موارد استثناء بستگی به نظر پزشک،مددکار اجتماعی و یا رییس واحد اخذ تصمیم می شود.
( تا اینجای کار رو مد نظر شریفتون داشته باشید تا در ادامه از معضلات این زنان و فرزندانشون صحبت کنیم.)
کلمات کلیدی :