آخه بچه هاي اين دوره خيلي با دل وجرات تر شدن ...يادم مياد سالي ميگذشت از تحصيل و من يه غيبت نداشتم ... اين قدر كه سخت ميگرفتن ...خودم هم عاشق درسخوندن بودم...

اين شعر اي غم به هواي دل ما ميآيي مورد علاقه ي منه ...

نثرتون جذابه ... ازبلاگ سيد مهدي بلاگ شما رو تراورس كردم ...