تو راهرو بوديم . از 101 به 302 . زمستون بود . آره !‏حتما زمستون بود و گرنه ما دو تا تو راهرو چيكار مي كرديم ؟!... شايدم ... آره ! شايدم زمستون نبود شايد ... نه ! بوي زمستون رو مي شنوم . حتما زمستون بود !‏خب !‏ حالا كه زمستون بود ... تو راهرو ... از 101 به 302 . يادته ؟ تو فيزيك مي خوندي . اعتراض دائم من كه بسه . نخون !‏... هيچ ربطي هم به نخوندن خودم نداشت . اونروزا پايبند اين چيزاي مسخره نبوديم كه من نخوندم تو هم نخون . آينه ها بود به نظرم و رنگ و ...

... بعدا كه عقل رس شدم ( هِه ! )‏ فكر كردم كه چه زشت !‏ چه اذيت شدي اونروزا .

الآن ديگه عقل رسم واسه همين بهت زنگ نمي زنم . گيرم به جاي مدرسه تو خونه باشم و گيرم به جاي راه رفتن تو راهرو پاي كامپيوتر باشيم و گيرم به جاي فيزيك داري متون حقوقي ِ چند مي خوني و گيرم به جاي پرسش شفاهي ميان ترم باشه و نمره اش بسيار مهم !

نه !‏ من ديگه عقل رس شدم . تا كي بشه كه امتحانات تموم شه و ...

... نه فكر كني حرفي هست ها ! ‏نه ! ‏همون قدر كه واسه نخوندن اونروزهات بهونه داشتم حالا هم ... فقط مي خوام راه بريم و تو نخوني !‏ بي دليل !‏ بي دليل ِ بي دليل !

... هنوز هم گريه مي كني ،‏مريم ؟! ...